Αυτό μου φέρνει στο μυαλό τη μητέρα μου που μου έλεγε πάντα: “κάτσε να γίνεις μάνα και τότε θα με καταλάβεις”.
Τώρα που έγινα λοιπόν μάνα, ναι, παραδέχομαι ότι σε κάποια πράγματα την καταλαβαίνω. Σε ποιά;
1. Δεν υπάρχει τίποτα σαν τη μητρική αγάπη. Όσο δυνατά κι αν έχω αγαπήσει, τίποτα δε συγκρίνεται με το χείμαρρο συναισθημάτων που σε πνίγει για το παιδί σου.
2. Το άγχος και η αγωνία που έχουν όλοι οι γονείς για να είναι καλά το παιδί τους. Από ένα φτέρνισμα και λίγο πυρετό μέχρι ένα χτύπημα ή ένα κόψιμο, από μια απόλυση ως ένα χωρισμό όλα τα αισθάνονται σαν να συμβαίνουν σε εκείνους.
3. Όσο κουρασμένος και να είσαι πάντα θα βρίσκεις λίγη ενέργεια ακόμα για να παίξεις και να ασχοληθείς με το μικρό σου, θυσιάζοντας λίγο ακόμα από το λίγο ελεύθερο χρόνο σου, λίγο ακόμα από τον ύπνο σου. Θα ξενυχτάς όταν διαβάζει, θα κάνεις μακαρονάδες όταν γυρνάει από ξενύχτι και θα το παρηγορείς όταν χωρίζει.
4. Οι γονείς πάντα χαίρονται ειλικρινά για την χαρά και την επιτυχία των παιδιών τους. Δεν υπάρχουν κρυμμένες σκοπιμότητες, δεν υπάρχουν συμφέροντα. Η σχέση των γονιών με τα παιδιά τους δεν γνωρίζει τι σημαίνει φθόνος.
5. Όσο χρονών κι αν είναι το παιδί τους για τους γονείς του είναι πάντα το μωρό τους. Τι κι αν έχει κάνει δικά του παιδιά, οικογένεια και καριέρα, στα μάτια τους βλέπουν πάντα ένα παιδί με κοντά παντελονάκια ή σοσονάκια.
Για όλα τα παραπάνω και χιλιάδες άλλα εκτιμήστε τους γονείς σας, πάρτε τηλέφωνο να τους πείτε πως τους αγαπάτε, κανονίστε να τους δείτε το Σαββατοκύριακο και μη τους ξεχνάτε. Η αγκαλιά τους και το σπίτι τους ήταν, είναι και θα είναι πάντα το απάνεμο λιμάνι μας.
Πηγη: tsemperlidou.gr
