Η αποκάλυψη-σοκ προέρχεται από ένα πρόσωπο που ήταν σε θέση να γνωρίζει, πως λειτουργούσε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, αφού ήταν στενή συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού, με προτροπή του οποίου ήρθε στην Ελλάδα και εξελέγη βουλευτής Επικρατείας.
Τα όσα λέει η κ. Παναρίτη, δίνουν νέες διαστάσεις, στο ρόλο που έπαιξαν οι δύο μοιραίοι άνθρωποι, Γιώργος Παπανδρέου και Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στους κρίσιμους πρώτους μήνες, εφαρμογής του Μνημονίου.
Η κα Παναρίτη που ήταν το δεξί χέρι του Γιώργου Παπανδρέου την περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δήλωσε στον ΣΚΑΙ ότι από το 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου, έστελνε σχέδια νόμου στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών κ Σόιμπλε πριν τα δείξει στους δικούς του συμβούλους και βέβαια πριν τα πάει στη Βουλή. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ξέρετε τι είναι υπουργός Οικονομικών να μη δίνει το σχέδιο νόμου στους οικονομολόγους του και να το κάνει βόλτα στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας για να μας πει αν είναι καλό ή όχι;»
Πρόσθεσε δε πως «Βγάζαμε νομοσχέδια και τα περνάγαμε με e-mail, χωρίς να έχουν περάσει από εμάς». Μια πρακτική που ακολούθησε και η ΝΔ με την κα Στρατινάκη, κάτι που αποκάλυψε με δημοσίευμα του το HOT DOC στο τεύχος Β' Ιανουαρίου 2015.
Η κυρία Άννα Στρατινάκη είχε τοποθετηθεί στη θέση της γενικής γραμματέως του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης επί κυβερνήσεως ΝΔ. Η κ. Στρατινάκη μεταξύ άλλων συζητούσε σε ηλεκτρονική της αλληλογραφία με τον πρωθυπουργό σχετικά με το πως θα καταφέρουν να εφαρμόσουν, ανάμεσα στα άλλα, το μέτρο των ομαδικών απολύσεων.
Η κ. Στρατινάκη πρότεινε μια σειρά χειρισμούς στον πρωθυπουργό, ούτως ώστε να προχωρήσει το μέτρο, χωρίς να χρειαστεί να εγκριθεί από το κοινοβούλιο.
Στο τεύχος του HOT DOC τονιζόταν, μεταξύ άλλων, πως η διακυβέρνηση της χώρας γινόταν ουσιαστικά από υπαλλήλους, δικηγόρους και συμβούλους οι οποίοι έπαιρναν απευθείας εντολές από την τρόικα.
Όπως ομολογείται σε αρκετά σημεία της αλληλογραφίας, ο προβληματισμός του Αντώνη Σαμαρά, δεν ήταν το κοινωνικό κόστος, αλλά να μην πληρωθεί το πολιτικό κόστος και να εμφανιστούν μέτρα που παίρνονται κατ’ εντολή, ως αναγκαία.
Οι βασικές μεθοδεύσεις ήταν, όπως επίσης ομολογείται να μην περνάνε τα μέτρα αυτά από το Κοινοβούλιο.
Το ύφος και το ήθος της ενδοκυβερνητικής αλληλογραφίας είχε και αυτό τη δική του σημειολογία, αφού τριτοκλασάτοι υπάλληλοι καθιστούσαν τον εαυτό τους απαραίτητο στον πρωθυπουργό μέσα από γλοιώδες υμνολόγιο και δουλοπρέπεια στο πρόσωπό του.
Με τον πιο αδρό τρόπο αποδεικνυόταν, πως όσα έζησε η χώρα τα τελευταία χρόνια δεν αποτελούσαν εθνικό σχεδιασμό αλλά αποφάσεις ενός κλειστού κύκλου που δεν είχε ούτε θεσμικό ρόλο, ούτε κοινωνική ανησυχία.
Η διακυβέρνηση της χώρας γινόταν από παραθεσμικό κέντρο το οποίο δεν ελεγχόταν από το Κοινοβούλιο, αλλά ούτε και από την κυβέρνηση.
Πηγη: kontranews.gr
