Έχουμε χρέος να επιλέξουμε και να ψηφίσουμε τους καλύτερους.
Όλοι το αντιλαμβανόμαστε και το πιστεύουμε. Όμως το μέγα ερώτημα που μας απασχολεί είναι ένα: ποιοι είναι αυτοί οι καλύτεροι;
Καταρχάς, θέλω να κάνω μια επισήμανση και να πω ότι δεν είναι καλό να ισοπεδώνουμε τα πάντα. Δηλαδή, δεν δέχομαι αυτό που λέγεται «όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι». « Όλοι κοιτάνε την καρέκλα και την πάρτη τους», «όλοι φταίνε για την κατάντια που μας έφεραν».
Δεν συμφωνώ με αυτές τις λογικές. Όπως όταν λένε για εμάς : «όλοι οι δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι». Όχι, δεν είμαστε όλοι πουλημένοι. Κάποιοι είναι, όχι όμως όλοι. Η γενίκευση είναι κακό πράγμα. Δεν είναι λοιπόν όλοι οι πολιτικοί κακοί και πρέπει να τους μαυρίσουμε. Όχι, σε τέτοιες λογικές. Επειδή πολλοί με ρωτάνε τί ψηφίζουμε στις 25 του μήνα, απαντώ:
1. Τι δεν ψηφίζουμε: Δεν ψηφίζουμε παλαιοπολιτικούς. Τι εννοώ: είναι δυνατόν κάποιοι να εκλέγονται από τη δεκαετία του '70 και να συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε; Έγιναν βουλευτές, υπουργοί κ.λπ. πρόσφεραν ό,τι μπορούσαν να προσφέρουν λίγα ή πολλά. Δεν θα πρέπει κάποτε να κάνουν στην άκρη και να δώσουν τόπο και σε νέους ανθρώπους που θέλουν κι έχουν τον τρόπο κι αυτοί να προσφέρουν;
Και ερωτώ: φταίνε αυτοί που εκλέγονται; Δυστυχώς όχι. Φταίω εγώ, φταίτε εσείς, φταίμε εμείς όλοι που τους ψηφίζουμε. Έως εδώ. Βγήκαν δύο, τρεις ή τέσσερις θητείες; Μέχρι εκεί. Ας δώσουν τη θέση τους σε νέους.
Δεν ψηφίζουμε επαγγελματίες πολιτικούς και επαγγελματίες συνδικαλιστές. Όχι παιδιά του όποιου κομματικού σωλήνα. Δεν ψηφίζουμε οικογενειοκρατία και νεποτισμό. Αρκετά με τις οικογένειες πολιτικών που κυβερνούν μια ζωή αυτόν τον τόπο, πάππου προς πάππον.
Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που δεν είναι από τζάκια και έχουν ικανότητες πολύ περισσότερες από αυτές που έχουν οι γόνοι. Σεβόμαστε την όποια προσφορά τους. Όμως έως εδώ. Ας δοκιμασθούν και νέα πρόσωπα.
2. Τι ψηφίζουμε: Παίρνουμε τα βιογραφικά των υποψηφίων και επιλέγουμε τους καλύτερους! Επιλέγουμε άφθαρτους, μορφωμένους, έντιμους, πετυχημένους στην επιστήμη τους και στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
Ανθρώπους που έχουν δει πως βγαίνει το μεροκάματο κι έχουν παλέψει στη ζωή τους. Ανθρώπους που έχουν ένσημα και προσφορά στη δουλειά τους, την οικογένειά τους και στο κοινωνικό σύνολο. Ψηφίζουμε κυρίως νέα πρόσωπα στην πολιτική που έχουν όρεξη για προσφορά, ανεξάρτητα σε ποιο κόμμα ανήκουν. Εννοείται ότι αποκλείονται τα ακραία κόμματα.
Πηγη: sompolos.gr
