Πέντε δεκαετίες μίας γεμάτης δημοσιογραφικά πορείας και ζωής. Παραμένει στις επάλξεις αντιμετωπίζοντας με χιούμορ ό,τι συμβαίνει, με τον ίδιο τρόπο που διαχειρίστηκε και τον διαβήτη από τον οποίο πάσχει τα τελευταία 25 χρόνια:
«Δεν αισθανόμουν λεπρός επειδή έχω διαβήτη. Έχω την αμερικάνικη νοοτροπία, σύμφωνα με την οποία αν είσαι άρρωστος, το δηλώνεις για να ξέρουν και οι υπόλοιποι με ποιον έχουν να κάνουν. Εγώ είδα το διαβήτη σαν ένα ύπουλο φίλο.
Σκέφτηκα πως αν του κάνω τα χατίρια, τον συντροφεύω καλά και τον προσέχω, μπορεί να επιμηκύνω τη ζωή του. Αν του πάω κόντρα, θα με χτυπήσει. Πράγματι μου προκάλεσε μια ζημιά. Έκανα δύο εγχειρήσεις στα μάτια λόγω οπίσθιου πυρηνικού καταρράκτη. Δεν έβλεπα τίποτα. Κανείς δεν ήξερε ότι για δυόμισι μήνες ήμουν σχεδόν τυφλός. Έβλεπα ένα “γάλα” μπροστά στα μάτια μου».
Παρ’ όλα αυτά όμως ακόμα και τότε αντεπεξήλθε σε όλες του τις υποχρεώσεις:
«Έβγαινα κανονικά στο ραδιόφωνο. Έβλεπα το συνεργάτη μου ως …μουτζαχεντίν. Κάνω πλάκα, αλλά δυστυχώς αυτή ήταν η πραγματικότητα. Αυξήθηκε σε σημείο να μη βλέπω καθόλου. Έπαθα πανικό. Δεν μπορούσα να δω δίπλα μου τη γυναίκα μου, ούτε ντυμένη, ούτε γυμνή… Όταν έπεφτε το σκοτάδι, άνοιγε η κόρη. Έτσι συμβαίνει με τον καταρράκτη.
Θυμάμαι ότι έβγαινα σαν τις νυχτερίδες. Από το στρες της δουλειάς, αλλά και την πικρία μου από ένα μεγάλο κακό που έκανε ο δόλιος Γιώργος Παπανδρέου εναντίον της οικογένειας μου, επιδεινώθηκε ο καταρράκτης και έπαθα τύφλωση. Ήμουν χάλια το καλοκαίρι του 2012».
Είναι σοκαριστικό το ότι ήταν σχεδόν τυφλός:
«Δεν έβλεπα. Στην τηλεόραση φορούσα γυαλιά τα οποία όμως δεν μου πρόσφεραν τίποτα στην ουσία. Έτσι κατέφυγα στο ιατρείο του Σπύρου Γεωργαρά στη Γλυφάδα. Τον ρώτησα “Θα δω;” και μου απάντησε “Έχεις καταρράκτη. Θα το διορθώσω”. Μου έβαλε ένα τζάμι να βλέπω μακριά, αποκαταστάθηκε η όρασή μου και βλέπω πάλι.
Το διαβήτη πρέπει να τον προσέχει κανείς αν θέλει να κάνει έρωτα, να συμμετάσχει το καλοκαίρι στις χαρές της θάλασσας. Δεν πρέπει ο διαβητικός να κάθεται πολύ στον ήλιο, αλλά οφείλει να κολυμπάει γιατί το ζάχαρο ισοπεδώνεται στο μετρητή. Σου αυξάνει το θυμοειδές. Γίνεσαι δυσάρεστος πολλές φορές στους ανθρώπους σου. Πρέπει να έχεις αυτοσγκράτηση. Ο διαβήτης είναι «συντροφάκι». Είναι γλυκούλης, φτάνει να τον παίξεις καλά».
Επηρέασε τη ζωή του;
«Το ανακάλυψα όταν συνεργαζόμουν με το Star. Σκίζονταν τα χείλη μου. Ταυτόχρονα έβγαλα ένα μικρό απόστημα στα απόκρυφα σημεία. Πήγα στο γιατρό φοβούμενος για το χειρότερο και εκείνος μου συνέστησε να κάνω εξετάσεις ζαχάρου. Όταν όντως την έκανα και η μέτρηση έδειξε 4,3, μου είπε χαρακτηριστικά: “Δεν έχεις πέσει ακόμα λιπόθυμος; Είσαι σε προ κωματώδη κατάσταση» και εγώ του απάντησα «Κούνια που σε κούναγε”.
Έπειτα από τις εξετάσεις φάνηκε ότι έχω γεννηθεί πολύ γλυκούλης, ζαχαρένιος. Από 42 ετών κάνω θεραπεία με ινσουλίνη. Είμαι διαβητικός τύπου β. Κάνω τρεις ενέσεις τη μέρα. Είμαι στις 56 μονάδες. Το γεγονός ότι μπαίνω και βγαίνω πρωί βράδυ στο χάλι της πολιτικής με αυτή την ένταση με στρεσάρει. Μου ανεβάζει 0,30-0,40 το μετρητή.
Όταν βγαίνω από το στούντιο του ραδιοφώνου, οι μετρήσεις ζαχάρου μου είναι διαφορετικές. Αισθάνομαι ότι πέφτουν οι …σοφάδες μου. Είναι μεθυστική η επικοινωνία. Κάνω ένα θεατρικό αλλά πολύ δημοσιογραφικό show.
Πολλοί μου γράφουν “Τι ψυχή θα παραδώσεις;” και τους απαντώ “Θα σας συναντήσω στην κόλαση”».
