«Τώρα θυμηθήκατε την Αλεξία;». Μάταια προσπαθούσε ο άντρας που τη συνόδευε να τη συγκρατήσει, η κ. Αλεξιάδου συνέχισε να τους μιλάει.
«Οσο ζούσε το κορίτσι και εργαζόταν έπρεπε να τη θυμούνται», είπε με εμφανή πικρία.
Τι κι αν της έλεγε ο συνοδός της ότι βρίσκονται εκεί για να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους, η Βέφα Αλεξιάδου ήταν ασυγκράτητη.
