Τον Σεπτέμβριο του 2013, κατά τη διάρκεια των ερευνών στο αρχαϊκό νεκροταφείο, εντοπίστηκε ένα φέρετρο που βρίσκεται σε εξαιρετική διατήρηση, γεγονός πολύ σπάνιο, καθώς πρόκειται για υλικό που καταστρέφεται γρήγορα όταν λείπουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Αυτές οι συνθήκες (έντονη υγρασία και απουσία οξυγόνου) υπήρχαν στο σημείο εντοπισμού του, καθώς το όριο του σκάμματος γειτνίαζε με την κοίτη χειμάρρου, ενώ η παρουσία αργίλου υπήρξε καταλυτική ως προς τη διατήρησή του.
Η εύρεσή του θεωρήθηκε από τους αρχαιολόγους ως μοναδική τύχη, καθώς το αρχαϊκό νεκροταφείο δεν έχει παντού την ίδια υγρασία.
Το φέρετρο, διαστάσεων 1,61 μ. μήκους, 0,77 εκ. πλάτους και πάχους από 3 ως 9 εκ., που βρέθηκε σχεδόν ανέπαφο δεν αποτελείται από διαφορετικά ξύλα, όπως είθισται, αλλά είναι μονόξυλο (δηλαδή προέρχεται από τον κορμό ενός δέντρου), που σώζει όλα τα στοιχεία του ξύλου, το δέρμα του, ακόμα και τους αυξητικούς δακτυλίους του.
Το σπάνιο αυτό εύρημα χρονολογείται στην αρχαϊκή εποχή (610-490/480 π.Χ.)
