Η επίσκεψη Σαμαρά στις ΗΠΑ και η συνάντησή του με τον Πρόεδρο Ομπάμα ήταν χωρίς αμφιβολία ένα θετικό γεγονός...
Και οφείλουν να το παραδεχθούν καλόπιστα όλοι, ανεξάρτητα από τις απόψεις και τις θέσεις τους για τη συνολική πορεία και τον βαθμό επιτυχίας ή αποτυχίας της κυβέρνησης, μέχρι τώρα.
Η χώρα, ιδιαίτερα σήμερα που αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής της ιστορίας, χρειάζεται ισχυρά διεθνή ερείσματα και την ευρύτερη δυνατή υποστήριξη, στην προσπάθειά της να ανακάμψει.
Και βέβαια, είναι κοινό «μυστικό» ότι η κατάληξη της προσπάθειας αυτής θα εξαρτηθεί κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, από το αποτέλεσμα της επόμενης διαπραγμάτευσης Αθήνας - Βερολίνου, για το θέμα της «βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους, αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές. Διαπραγμάτευση στην οποία είναι ηλίου φαεινότερον ότι η χώρα μας έχει κάθε λόγο να επιθυμεί και να επιδιώκει αμερικανική παρέμβαση υπέρ των θέσεών της.
Κατά συνέπεια, ορθά επιδιώχθηκε η ελληνοαμερικανική προσέγγιση. Και πρέπει -χωρίς δεύτερη σκέψη- να συνεχίσει να καλλιεργείται, ως πολιτικό «αντίβαρο» στον διαρκώς εντεινόμενο, επικίνδυνο γερμανικό πολιτικό και οικονομικό επεκτατισμό.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ γνωρίζει την τεράστια σημασία της επικείμενης πολιτικής του διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και κυρίως με το Βερολίνο και την Αγκελα Μέρκελ.
Γνωρίζει ότι τόσο στη διαπραγμάτευση του Σεπτεμβρίου με την τρόικα, που θα έρθει στην Αθήνα με άγριες διαθέσεις για την επιβολή νέων μέτρων, όπως αυτά που αποκάλυψε η Real news την περασμένη Κυριακή, όσο και αμέσως μετά, σε αυτή με τη νέα κυβέρνηση του Βερολίνου, που θα προκύψει από τις επικείμενες γερμανικές εκλογές, δεν θα κριθεί μόνο η πολιτική επιβίωση του ίδιου και της παράταξής του, αλλά και το μέλλον της χώρας.
Ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει, δηλαδή, ότι σε αυτή τη διπλή διαπραγμάτευση παίζει ουσιαστικά τα πολιτικά του «ρέστα».
Η κυβέρνησή του έχει ήδη χρεωθεί το τελευταίο διάστημα με σειρά σκληρών αποφάσεων και μέτρων, που είχαν βαρύ κοινωνικό κόστος και ακριβώς γι’ αυτό προκάλεσαν σημαντική πολιτική φθορά στο κόμμα του. Και γνωρίζει επίσης ότι ο κόμπος έχει πλέον φθάσει στο χτένι.
Το μνημόνιο δεν «βγαίνει»! Το χρέος μας συνεχίζει να αυξάνεται, παρά τις πρωτοφανείς, αναγκαστικές, άγριες θυσίες των πολιτών.
Η παρατεινόμενη λιτότητα είναι πλέον προφανές ότι δεν οδηγεί τη χώρα πουθενά. ´Η μάλλον την οδηγεί: στην πρώτη θέση των ποσοστών ανεργίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο... Την οδηγεί, δηλαδή, με ταχύτητα 250 χιλιομέτρων την ώρα στον... τοίχο! Και επομένως, η μόνη διέξοδος πλέον είναι να υπάρξει μόνιμη και βιώσιμη πολιτική λύση, μετά από μια επιτυχή διαπραγμάτευση.
ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό, ο πρωθυπουργός -όπως αποκαλύπτει σήμερα η «R»- απηύθυνε τις τελευταίες μέρες αυστηρό τελεσίγραφο στους υπουργούς του, ζητώντας να έχουν ολοκληρώσει μέχρι το τέλος Αυγούστου, πάση θυσία, τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης. Παράλληλα, πιέζει ασφυκτικά το οικονομικό επιτελείο για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος το ταχύτερο δυνατό και πάντως το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου.
Η σκοπιμότητα είναι προφανής:
Ο Αντώνης Σαμαράς θέλει να διαπραγματευθεί με τους Γερμανούς, το επόμενο δίμηνο, με τα χέρια του λυμένα. Και θέλει επίσης να κλείσουν γρήγορα όλα τα ανοικτά, καυτά πολιτικά μέτωπα, ώστε να μειωθεί αποφασιστικά ο κίνδυνος ενός ξαφνικού «πολιτικού ατυχήματος», που θα οδηγούσε σε πτώση της κυβέρνησής του και σε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. Αυτή είναι, άλλωστε, η μεγάλη ανησυχία του Μεγάρου Μαξίμου. Μήπως δεν προλάβει...
Οι επιτελείς του πρωθυπουργικού γραφείου εκτιμούν ότι το πρόσημο των ευρωπαϊκών οικονομικών εξελίξεων θα αλλάξει, θα γίνει δηλαδή θετικό, το πρώτο εξάμηνο του 2014.
Και αγωνιούν για την επιβίωση της κυβέρνησης μέχρι τότε, ελπίζοντας ότι -όταν έρθει αυτή η... ευλογημένη ώρα- ο ούριος άνεμος των ευρωπαϊκών εξελίξεων θα συμπαρασύρει προς την άνοδο και την κατακρημνισμένη ελληνική οικονομία.
ΑΥΤΗ, όμως, είναι μια εκτίμηση με σχετική πολιτική αξία. Ακόμη και αν πράγματι αλλάξει η κατεύθυνση των οικονομικών εξελίξεων στην Ευρώπη, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η Ελλάδα θα ακολουθήσει.
Η κρίση στη χώρα μας έχει άλλο «βάθος» και άλλα χαρακτηριστικά. Αν δεν υπάρξει οριστική και μόνιμη λύση στο θέμα του χρέους μας και αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα το οξύ πρόβλημα ρευστότητας που ταλανίζει την οικονομία μας, ο φαύλος κύκλος της ύφεσης θα συνεχιστεί στη χώρα μας για αρκετά ακόμη χρόνια, ανεξάρτητα από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Αλλωστε, η ανεργία των νέων ανθρώπων υπερβαίνει ήδη το 60%!
Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει επειδή θα μυρίσει... άνοιξη στις Βρυξέλλες. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι οι μοιρολατρικές προσεγγίσεις αυτού του τύπου πρέπει να εγκαταλειφθούν αμέσως. Τα ψίχουλα που τυχόν θα πέσουν στο... πιάτο μας από το ευρωπαϊκό τραπέζι, όταν και όποτε αυτό ξαναγεμίσει, δεν αρκούν.
Απαιτείται να υπάρξει επιτέλους οριστική, αξιόπιστη, συνολική λύση στο ελληνικό πρόβλημα.
Και αυτή θα επιτευχθεί μόνο αν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση διαπραγματευθούν γενναία και αποφασιστικά με τους Γερμανούς. Για να το κάνουν, όμως, αυτό απαιτείται να έχουν προαποφασίσει ότι αν και αυτή τη φορά το Βερολίνο αρνηθεί τα αυτονόητα, αν επιμείνει να μας κρατά δεμένους στο άρμα του με συνεχή, εναλλασσόμενα μνημόνια, θα αλλάξουμε ρότα.
Θα χαράξουμε νέα πορεία, στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις, με εθνικό σχέδιο, μακριά και έξω από τα νέα μνημόνια της πολυετούς υποτέλειας που σχεδιάζουν για μας...
Ως εδώ και μη παρέκει! Πηγη: real.gr
