Τελικά, ποια ανάπτυξη και μπούρδες.
Τις προάλλες, ο Κώστας και ο Πέτρος θέλησαν να κάνουν μια πολύ απλή δουλειά...
Να μεταβιβάσει ο ένας στην εταιρεία του άλλου ένα εμπορικό σήμα.
Αστεία υπόθεση (θα έπρεπε να είναι). Οι δυο τους είναι φίλοι, ο Πέτρος το χαρίζει στον Κώστα, δε θέλει κανένα οικονομικό αντάλλαγμα, κάνουν ένα ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ τους και τελείωσε.
Αμ, δε... Διαβάστε το Γολγοθά:
1. Η εφορία δε δέχεται ότι μπορεί να το χαρίζει ο ένας στον άλλον. Θέλει, ντε και καλά, να βάλεις κάποιο τίμημα στη συναλλαγή και να φορολογηθείς.
2. Αντε, καλά. Όταν ρωτάς πόσο τίμημα να βάλεις, δε σου λένε. Ο νόμος, λένε, δεν τους αφήνει να δεχτούν τη μεταβίβαση χωρίς τίμημα, αλλά δε τους λέει και πόσο πρέπει να είναι αυτό το τίμημα. «Μα, καλοί μου άνθρωποι, τσάμπα μου το δίνει. Θέλετε να βάλω τίμημα; Παράλογο, αλλά σκύβω το κεφάλι για να γίνει η δουλειά μου. Αφού σας το επιβάλλει ο νόμος… Πόσο να βάλω, όμως; Να βάλω 100 ευρώ ή θα μου το απορρίψετε και θα μου πείτε ότι είναι πολύ λίγα και φτου κι απ’ την αρχή; Να βάλω 500, να βάλω 1.000, πόσα να βάλω;».
3. Για να γίνει η μεταβίβαση, χρειάζεται και ένα ιδιωτικό συμφωνητικό. Για να δεχτούν το ιδιωτικό συμφωνητικό, θέλουν γνήσια της υπογραφής. Από ΚΕΠ ή αστυνομικό τμήμα. Κώστας και Πέτρος, λοιπόν, φτάνουν –απόγευμα, μετά τη δουλειά- στο ΚΕΠ, στη Γλυφάδα. Στο Ιντερνετ λέει ότι είναι ανοιχτό μέχρι τις 8μμ. Ελα, όμως, που έξω από την πόρτα του ΚΕΠ έχουν κολλήσει μια φωτοτυπία ότι εξυπηρετούν το κοινό μέχρι τις 2μμ (!) και όταν φτάνουν οι ήρωες μας τα γραφεία είναι θεοσκότεινα;
4. Τώρα είναι αργά. «Πάμε να βρούμε αστυνομικό τμήμα να κάνουμε τη δουλειά, να μην ξαναρχόμαστε αύριο, ο ένας από την Παιανία και ο άλλος από το Χολαργό».
5. Αστυνομικό τμήμα πρώτο: Φτάνουν, ευγενέστατος ο αστυνομικός, παίρνει στα χέρια του το ιδιωτικό συμφωνητικό, αλλά… «Μόλις μου τελείωσαν τα χαρτόσημα. Η κυρία που φεύγει πήρε το τελευταίο»! Ατυχία. Ας πάμε σε άλλο αστυνομικό τμήμα, στην άλλη μεριά της Γλυφάδας.
6. Αστυνομικό τμήμα δεύτερο: Εδώ, η κυρία αστυνομικός δεν είναι και τόσο ευγενική. «Ιδιωτικό συμφωνητικό; Στα επτά χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά δεν έχω βεβαιώσει το γνήσιο της υπογραφής ούτε σε ένα. Μου το απαγορεύει ο νόμος»! Όταν οι δύο φίλοι της εξηγούν ότι τους έστειλε ο συνάδελφός της που είπε ότι γίνεται (ρώτησε, μάλιστα, και τον προϊστάμενό του), αλλά δεν είχε χαρτόσημα, η κυρία εκνευρίζεται. Τα βάζει με τον συνάδελφό της. Του τηλεφωνεί και του τα ψέλνει. Όταν, Κώστας και Πέτρος, επιχειρούν –ευγενέστατα και πάνω στην απελπισία τους- να της προτείνουν μήπως να αγόραζαν χαρτόσημα και να πήγαιναν στον άλλο συνάδελφο να βεβαιώσει το γνήσιο της υπογραφής, επιτίθεται και στους ίδιους. «Και ποιος είστε εσείς, κύριε, που θα σας δώσω χαρτόσημα; Ασφαλώς και έχω, αλλά είναι για να τα κολλάω και να βάζω σφραγίδα “διαγράφεται”». Ακρη δε βγαίνει.
7. Αστυνομικό τμήμα τρίτο: Ο αστυνομικός παίρνει το ιδιωτικό συμφωνητικό και τις ταυτότητες, βάζει τις σφραγίδες του και τα επικυρώνει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Λεπτομέρεια; Και ΧΩΡΙΣ χαρτόσημα. Δε χρειάζονται, λέει.
Κράτος είναι αυτό ή μπουρδέλο; Μάλλον μπουρδέλο! Γιώργος Ε. Χριστοφορίδης
