ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ συμπληρωθεί τρίμηνο από τη συγκρότηση της κυβέρνησης Σαμαρά, οι πολιτικές παρατάξεις που τη στηρίζουν κοινοβουλευτικά άρχισαν ήδη να επιδίδονται συστηματικά σε ένα διαρκές ροκάνισμα της συνοχής και της αξιοπιστίας της...
Διαρροές, αλλά και δημόσιες δηλώσεις και ανακοινώσεις, που γίνονται καθημερινά από τα ηγετικά επιτελεία των κυβερνητικών εταίρων δημιουργούν την αίσθηση ενός ακήρυκτου, πλην όμως σκληρού επικοινωνιακού πολέμου, που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στα τρία κόμματα και στους αρχηγούς τους.
Στο επίκεντρο αυτής της υπόγειας -μέχρι πρότινος- σύγκρουσης, που τις τελευταίες μέρες όμως γίνεται πλέον ανοικτά και μάλιστα μπροστά σε τηλεοπτικές κάμερες και ραδιοφωνικά μικρόφωνα, είναι κυρίως ο καταμερισμός του πολιτικού κόστους, που αναμφισβήτητα θα προκύψει από την επικείμενη ανακοίνωση και εφαρμογή του νέου οδυνηρού πακέτου μέτρων και περικοπών.
Είναι, όμως, επίσης η νομή της εξουσίας και ο βαθμός συμμετοχής στις κυβερνητικές αποφάσεις, ιδίως μάλιστα ενόψει της αναμενόμενης εκταμίευσης της επόμενης δόσης της ευρωπαϊκής βοήθειας, ύψους 31,5 δισ. ευρώ...
Αν μάλιστα επιτευχθεί σύντομα και η χρονική επιμήκυνση της εφαρμογής των σκληρών μέτρων του νέου πακέτου, είναι λίαν πιθανόν να... ανοίξει και η όρεξη των ηγεσιών ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για ακόμη μεγαλύτερη παρουσία στο κυβερνητικό σχήμα. Ηδη το σενάριο ενός μελλοντικού ανασχηματισμού, με ορισμό των κ.κ. Βενιζέλου και Κουβέλη σε θέσεις αντιπροέδρων, «παίζει» τις τελευταίες μέρες δυνατά!
Ο ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΣ αυτός κλεφτοπόλεμος, στον οποίο πρωταγωνιστεί κυρίως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έχει και άλλες, δευτερεύουσες μεν, αλλά όχι αμελητέες αιτίες. Είναι προφανές, για παράδειγμα, ότι οι εσωκομματικές αναταράξεις στην Ιπποκράτους και οι χαμηλές πτήσεις του Κινήματος στις τελευταίες δημοσκοπήσεις επηρεάζουν έντονα τη στάση του κ. Βενιζέλου απέναντι στην κυβέρνηση.
Ενώ δεν είναι λίγοι όσοι πιθανολογούν ότι η σκλήρυνσή της οφείλεται ίσως σε σημαντικό βαθμό και στην προσπάθεια του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ να προστατεύσει τον προκάτοχό του κ. Γ. Παπανδρέου από ενδεχόμενες μελλοντικές δικαστικές περιπέτειες... Γι’ αυτό λένε «τρίζει τα δόντια του» πιο έντονα τις τελευταίες μέρες στον κ. Αντ. Σαμαρά... Οπως βέβαιο είναι ότι ανάλογο φθοροποιό για την κυβερνητική εικόνα ρόλο παίζουν και οι εσωκομματικές γκρίνιες και τριβές σε Ν.Δ. και ΔΗΜΑΡ.
Ο βαθμός παραλλάσσει... Αυτό που έχει σημασία, όμως, ανεξάρτητα με το ποιος φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εικόνα αυτή, είναι ότι για άλλη μια φορά, σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη για τη χώρα καμπή, το πολιτικό μας σύστημα εμφανίζεται κατώτερο των περιστάσεων. Αδυνατεί να αντιληφθεί τα μηνύματα και τα προτάγματα των καιρών και αναλίσκεται σε μίζερα μικροκομματικά και προσωπικά παίγνια εξουσίας, που ανακυκλώνουν και μεγεθύνουν την εθνική μας εσωστρέφεια και μιζέρια.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΤΑΓΟΙ, αντί να συζητούν με ποιο τρόπο θα εκμεταλλευτούμε τις τελευταίες θετικές ευρωπαϊκές εξελίξεις, από τις οποίες η Ελλάδα απουσιάζει, πώς θα πείσουμε δηλαδή τις άλλες χώρες της ευρωζώνης ότι αξίζουμε τουλάχιστον όσα και οι άλλες χώρες του Νότου, καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια σε επικοινωνιακές ίντριγκες και τερτίπια για το ποιος θα χρεωθεί λιγότερο και ποιος περισσότερο τη νέα καταιγίδα μειώσεων και περικοπών που έρχεται.
Δεν καταλαβαίνουν ότι αν η κυβέρνηση αποτύχει να βρει πειστικές και βιώσιμες λύσεις που δεν θα ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία και αν το πολιτικό μας σύστημα δεν ανανεωθεί μέσα από μια γενναία εξυγιαντική προσπάθεια αυτοκάθαρσης, θα αποτεφρωθούν πολιτικά όλοι μαζί και χωρίς εξαιρέσεις; Δεν αντιλαμβάνονται ότι η υπομονή και οι αντοχές των Ελλήνων έχουν πλέον εξαντληθεί;
ΣΕ ΑΥΤΗ την κρίσιμη περίοδο θα ανέμενε κανείς, όχι μόνο από τα τρία κόμματα που μετέχουν στο κυβερνητικό μπλοκ, αλλά και από αυτά της αντιπολίτευσης, στοιχειώδη εθνική συνεννόηση, ώστε να επιτευχθεί μια ελάχιστη έστω κοινή γραμμή, μια ελάχιστη έστω συναντίληψη για την πορεία της χώρας.
Τι τους εμποδίζει, για παράδειγμα, να οργανώσουν από κοινού μια πανευρωπαϊκή εκστρατεία ενημέρωσης των λαών για τη βαθειά ανθρωπιστική κρίση που σοβεί στην Ελλάδα; Τι τους εμποδίζει να χαράξουν μια κοινή εθνική στάση στο θέμα της ΑΟΖ και γενικότερα της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας;
Τι τους εμποδίζει να συνεννοηθούν για μια πανεθνική προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής, ώστε να μην πληρώνουν μονίμως μόνον τα συνήθη υποζύγια; Και τέλος, τι τους εμποδίζει να στείλουν τους επίορκους πολιτικούς στη φυλακή και να δημεύσουν τις περιουσίες τους, που φτιάχτηκαν με κλεμμένα, ώστε να αρχίσει να αποκαθίσταται επιτέλους η αξιοπιστία της πολιτικής μας ζωής;
Μήπως είναι η ώρα να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει στη χώρα ένα Εθνικό Συμβούλιο Στρατηγικής; Μήπως είναι η ώρα της συνεννόησης; Εστω και στο... 90'; Μήπως το παιγνίδι μπορεί ακόμη να κερδηθεί;
